เอาอีกแล้ว!! หลังวันวาเลนไทน์มา ไม่ทันไร แทนที่จะได้ยินเรื่องราวดีๆ เป็นควันหลงให้ชื่นใจ แต่นี่อะไรกระผม “เทพบุตร” กลับต้องไปได้ยินเรื่องราวที่แสนจะอุบาทว์คาวคลุ้งของคนเดิมๆ ไม่รู้จักจบจักสิ้น เสียที... 

    ถ้าพูดถึงเรื่องความคันแล้วล่ะก็ มันไม่ เข้าใครออกใครเลยจริงๆ โดยเฉพาะกับนางร้ายอย่าง “ยัย ว.” ที่ชอบทำตัวแอ๊บแบ๊วไปวันๆ เปลี่ยนสามีหรือที่ชาวบ้านเรียกว่า “ผัว” ไปเรื่อย

    ซึ่งก็ดูเหมือนว่าความคันกับรสนิยมทางเพศ ของเธอดูท่าน่าจะไปกันได้ดีเลยทีเดียว เพราะเป็นคนไม่ช่างเลือกหนังหน้าของผู้ชายเอาซะเลย ไม่ว่าจะหน้าเงือก หน้าเผือก หน้ามัน แล้วก็หน้าที่กะเทยเห็นแล้วไม่กระสัน “ยัย ว.” ก็ยังเอา ถ้ามีสะตุ้งสะตังค์มาให้ผลาญเล่นน่ะนะ

    อย่างว่าล่ะเนอะ...เธอจะเลือกไปทำไมกัน ของเน่าของเสียอย่างเธอถึงจะได้ของดีที่ผ่านการพาสเจอร์ไรส์ไปก็คงไม่เห็นคุณค่าอะไรหรอก... ว่ามั้ยคร้าบ

    นางร้าย (เคย) สาวแสนสวยรายนี้ว่ากันว่าเมื่อครั้งตอนที่ยังเป็นแม่ข้าวนอกนานมกับหน้ายังไม่ผ่านการโมดิฟายด์เลยสักนิดแต่หน้าแบ๊วได้ใจ เลยมีผู้ชายเข้ามารุมตอมเหมือนแมลงวันตอมอุจจาระไม่ขาดสาย แต่ระดับ “ยัย ว.” แล้ว ถือคติหน้าเงือกไม่ว่า ถ้ามีกะตังค์แต่ถ้าหน้าตาดี ไม่มีตังค์ “ยัย ว.” ไม่เอาคัดทิ้งอย่างเดียว

    แล้วก็เพราะคบคนไม่ดูหน้านี่แหละ “ยัย ว.” เลยไปคว้าไอ้ตี๋เด็กแว้นลูกเสี่ยภูธรมาทำสามี ซึ่ง ไอ้เจ้าสามีหน้าเงือกตัวแสบก็หาเรื่องแสบทรวงมาประเคนให้ถึงที่

    ก็มีอยู่วันหนึ่งหลังออกไปตระเวนราตรีดื่มกินจนได้ที่ ไอ้ตี๋หน้าเงือกก็หอบหิ้ว “ยัย ว.” กลับมาปฏิบัติภารกิจอันคุ้ยเคย คือกิจกรรมเข้าจังหวะ แม้จะสลึมสะลือเพราะอาการเมามาย แต่ความคันก็ทำให้ “ยัย ว.” สนองตอบภารกิจนี้จนถึงที่สุด...ด

    เมื่อจบภารกิจก็ผลอยหลับหมดเรี่ยวแรง  มารู้สึกตัวอีกทีก็เหมือนมีใครมาขย่มปั่มปั๊มอยู่บนร่างเปลือยเปล่าของตัวเอง ทีแรกก็นึกว่าไอ้ตี๋สามีหน้าเงือกเกิดฟิตปั๋งขอเบิ้ลอีกรอบ แต่ลีลาท่าทางดูมันจะคร่อมจังหวะไป สักหน่อย ไม่ค่อยเป็นค่อยไปเหมือนเดิม ว่าแล้ว “ยัย ว.” เลยฝืนสังขารลืมดวงตาที่พร่าเลือนสะลึม สะลือขึ้นมาดูใบหน้าร่างที่ขย่มป๊าบๆ 

    เมื่อเห็นหน้าชัดๆ  ก็แทบจะแหกปากลั่น แต่ว่ามีมือกร้านๆ หยาบๆ มาปิดปากเอาไว้ เพราะไอ้หน้าเหียกๆ ที่กำลังคร่อมร่างอยู่นั้นหาใช้ไอ้ตี๋สามีตัวดีไม่ แล้วเมื่อกวาดสายตาไปรอบๆ ห้อง “ยัย ว.” ก็เห็นร่างชายฉกรรจ์ที่เตรียมจะฉะกันกับตัวเอง ยืนแก้ผ้ารออยู่อีกนับสิบคน

    ทีแรกก็ได้แต่อุทานในใจ โอ้ว!! อก “อี ว.” จะแตกตาย... นี่เราเสียท่าไอ้ตี๋สามีหน้าเงือกแล้วหรือเนี่ย?? ได้ยินแบบนี้ทีแรกก็แสนสงสารจับใจก็การที่หญิงสาวถูกไอ้หื่นเรียงคิวมันน่าเวทนาแค่ไหน แต่ช้าแต่!! เรื่องราวหาเป็นดังว่าไม่ เพราะงานนี้ “ยัย ว.” แสนคันดันถูกอกถูกใจยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แทบจะกวักมือเรียกบรรดาหื่นศักดิ์ทั้งหลายกันเลยทีเดียว

    ป้าดโธ่!! ที่แท้ก็ฮิสทีเรียเรียกพี่นี่เอง ไอ้ตี๋สามีหน้าเงือกคงทนไม่ไหวกลัวตายคาอกเลยกะจะดัดนิสัยเมียแสนคันด้วยการเกณฑ์เพื่อน 1 โหลมาปราบพยศซะเลย ที่ไหนได้ “ยัย ว.” ดันชอบซะอีก เอ่ยปากไม่ขาดว่าสนุกดีคราวหน้าเอาอีกก็ได้นะ อูย!! รับไม่ได้อย่างแรง

    แต่ก็อย่างว่าพูดไปแบบไม่คิดหน้าคิดหลัง ถึงตัวเองจะชอบใจ แต่การที่ถูกนำเอาเรื่องนาง 12 ผัวไปเล่ากันฟังทั้งอำเภอ มันจะเอาหน้าไปซุกอยู่รูไหนได้ เมื่อเรื่องโจษขานกันไปทั่ว “ยัย ว.” เลยต้องระเห็ดตัวเองออกจากภูธร มาหากินในเมืองกรุงฯ ด้วยความอายสุดชีวิต

    และด้วยความที่เกิดวันมั่น ปีกล้า พ.ศ.ด้าน แถมยังมีหน้าตาเป็นใบเบิกทาง “ยัย ว.” เลยขอดับ ความคัน มุ่งมั่นขึ้นเวทีประชันความสวย อาศัยความแอ๊บแบ๊ว สวยใส ไร้เดียงสา แม้ว่าข้างในจะเป็นโพรงเน่าเบ้อเริ่ม เลยทำให้คว้ารางวัลไปอย่างหน้าตาเฉย  

    เรื่องราวของชียังไม่จบไม่สิ้นแค่นี้ ยังมีเด็ดดวงกว่านี้อีกแต่ถ้าขืนให้เล่าต่อหน้ากระดาษคงไม่ พอแหงๆ งั้น!! ขอติดค้างเอาไว้งวดหน้าก็แล้วกัน

    จะว่าไปก็แสนสงสาร “สามี” คนปัจจุบันที่ต้องมากินของเหลือ ถ้ารับได้ก็โอ.เค.ไป อย่างน้อยก็ถือซะว่าเมียเราระดับเหล็กไหลไฟเบอร์กลาส...รับได้ทีละ 12 คน ก็แล้วกันนะ